กฎหมายว่าด้วยการควบคุมการฆ่าสัตว์เพื่อการจำหน่ายเนื้อสัตว์

ประเทศไทยมีกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับการฆ่าสัตว์เพื่อการจำหน่ายเนื้อสัตว์ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2502 โดยอยู่ภายใต้การกำกับดูแลของกรมมหาดไทยในขณะนั้น (ปัจจุบันคือกรมการปกครอง) กระทรวงมหาดไทย มีการแก้ไขเพิ่มเติมในปี พ.ศ. 2504 เพื่อแก้ไขข้อขัดข้องทางปฏิบัติตามพระราชบัญญัติควบคุมการฆ่าสัตว์และจำหน่ายเนื้อสัตว์ พ.ศ. 2502 เกี่ยวกับสัตว์อื่นตามที่กำหนดในกฎกระทรวงซึ่งมีวิธีการแตกต่างกันตามประเภทของสัตว์ที่จะควบคุม จึงสมควรจะกำหนดหลักเกณฑ์ วิธีการ และเงื่อนไขเกี่ยวกับการอนุญาตการฆ่า การจำหน่ายและการยกเว้นในบางท้องที่ หรือในบางกรณีที่จำเป็นต่อสภาพของบ้านเมืองและให้ใช้ได้โดยเฉพาะในบางท้องที่ตามความจำเป็นเป็นแห่งๆ ไป

และในปี พ.ศ. 2535 มีการประกาศใช้กฎหมายฉบับใหม่ที่มีการเปลี่ยนแปลงในสาระสำคัญหลายมาตรา และเป็นรากฐานแนวคิดในกฎหมายฉบับปัจจุบัน โดยในปี พ.ศ. 2545 มีพระราชบัญญัติปรับปรุงกระทรวง ทบวง กรม พ.ศ. 2545 กฎหมายว่าด้วยการควบคุมการฆ่าสัตว์เพื่อการจำหน่ายเนื้อสัตว์จึงได้โอนจากกรมการปกครอง กระทรวงมหาดไทย มาอยู่ภายใต้การกำกับดูแลของกรมปศุสัตว์ กระทรวงเกษตรและสหกรณ์ จนถึงปี พ.ศ. 2559 ประเทศไทยได้มีการประกาศใช้พ.ร.บ.ควบคุมการฆ่าสัตว์เพื่อการจำหน่ายเนื้อสัตว์ พ.ศ. 2559 ที่มีการปรับเปลี่ยนแนวคิดต่างๆ ให้เหมาะสมกับบริบทของประเทศไทยมากยิ่งขึ้น

พนักงานตรวจโรคสัตว์

 พนักงานเจ้าหน้าที่

 นายทะเบียน

 ผู้ทรงคุณวุฒิในคณะกรรมการกำกับดูแลการประกอบกิจการฆ่าสัตว์

 การกำหนดประเภทของโรงฆ่าสัตว์

การกำหนดชนิดสัตว์เพิ่มเติม

การขออนุญาตประกอบกิจการฆ่าสัตว์

 การประกอบกิจการฆ่าสัตว์

การแจ้งและการตอบรับการแจ้งการฆ่าสัตว์

ค่าอากรและค่าธรรมเนียม

วันและเวลาที่ต้องหยุดทำการฆ่าสัตว์

 การฆ่าสัตว์นอกโรงฆ่าสัตว์

 โรคและลักษณะที่ไม่เหมาะสม

การตรวจสัตว์และเนื้อสัตว์

 การรับรองให้จำหน่ายเนื้อสัตว์